„[...] Obrazy p. M. Muterowej znalazły się na poczesnym miejscu, w pierwszej sali. [..] pejzaże z Południa żyją własnym życiem niezwykle skupionem, jędrnem i bolesnem w swem napięciu, a przecież bez śladu rezygnacji czy biernej rozpaczy [...] ”. E. Woroniecki, Artyści polscy w Paryskim Salonie, „Tygodnik Ilustrowany” 1924, nr 7, s. 100 Po wybuchu II wojny światowej Mela Muter opuściła Paryż i udała się na południe Francji. Początkowo zamieszkała w Villeneuve-lès-Avignon, a następnie w Avignon. Tam osiadła przy ulicy Velonterie 12. Pracowała w szkole dla dziewcząt College Saint-Marie, gdzie uczyła rysunku, literatury, historii sztuki. Avignion staje się dla artystki bardzo bliski. Po zakończonej wojnie Melania wróciła do Paryża, jednak latem powraca do Avignonu. Tutaj też władze miasta ofiarowały artystce mieszkanie przy Quai de la Linge 24, położone u stóp pałacu i ogrodów papieskich. W samym Avignionie artystka miała swoje indywidualne wystawy, między innymi w 1948 i 1958 roku. Dla Meli Muter zarówno pejzaże z doliny Rodanu, jak i Villeneuve-lès-Avignon czy sam Awinion stanowiły niezaprzeczalne źródło natchnienia. Już same widoki na zabudowania miejskie z pobliskich wzgórz, jak i malownicze uliczki, czy jego zabytki wielokrotnie pojawiały się w skąpanych nasyconymi barwami obrazach artystki. Obok charakterystycznych murów fortyfikacyjnych, zabytków, kamiennych mostów Awinionu często uwieczniała również zwyczajne uliczki średniowiecznego miasta, czego wspaniałym przykładem jest prezentowany obraz.
źródło dodatkowego zdjęcia: Avignon, Ulica Carreterie, początek XX w. https://de.wikipedia.org/wiki/Rue_Carreterie#/media/Datei:Avignon_tramway_rue_Carreterie.jpg dostęp z dnia 14.04.2025
Na ulicy Rue Carreterie w Awinionie z widokiem na dzwonnicę klasztoru Augustianów
olej, sklejka, 43 × 27,5 cm w świetle passe-partout
sygn. l. d.: „MUTER”
na odwrocie nalepka: GALERIE SELECTION/ TABLEAUX DE MAITRESCONTEMPORAINS/ TUNIS – Tunisie
„[...] Obrazy p. M. Muterowej znalazły się na poczesnym miejscu, w pierwszej sali. [..] pejzaże z Południa żyją własnym życiem niezwykle skupionem, jędrnem i bolesnem w swem napięciu, a przecież bez śladu rezygnacji czy biernej rozpaczy [...] ”. E. Woroniecki, Artyści polscy w Paryskim Salonie, „Tygodnik Ilustrowany” 1924, nr 7, s. 100 Po wybuchu II wojny światowej Mela Muter opuściła Paryż i udała się na południe Francji. Początkowo zamieszkała w Villeneuve-lès-Avignon, a następnie w Avignon. Tam osiadła przy ulicy Velonterie 12. Pracowała w szkole dla dziewcząt College Saint-Marie, gdzie uczyła rysunku, literatury, historii sztuki. Avignion staje się dla artystki bardzo bliski. Po zakończonej wojnie Melania wróciła do Paryża, jednak latem powraca do Avignonu. Tutaj też władze miasta ofiarowały artystce mieszkanie przy Quai de la Linge 24, położone u stóp pałacu i ogrodów papieskich. W samym Avignionie artystka miała swoje indywidualne wystawy, między innymi w 1948 i 1958 roku. Dla Meli Muter zarówno pejzaże z doliny Rodanu, jak i Villeneuve-lès-Avignon czy sam Awinion stanowiły niezaprzeczalne źródło natchnienia. Już same widoki na zabudowania miejskie z pobliskich wzgórz, jak i malownicze uliczki, czy jego zabytki wielokrotnie pojawiały się w skąpanych nasyconymi barwami obrazach artystki. Obok charakterystycznych murów fortyfikacyjnych, zabytków, kamiennych mostów Awinionu często uwieczniała również zwyczajne uliczki średniowiecznego miasta, czego wspaniałym przykładem jest prezentowany obraz.
źródło dodatkowego zdjęcia: Avignon, Ulica Carreterie, początek XX w. https://de.wikipedia.org/wiki/Rue_Carreterie#/media/Datei:Avignon_tramway_rue_Carreterie.jpg dostęp z dnia 14.04.2025