Wystawa Timeless Permanent Beauty Maćka Szupicy to spotkanie dwóch odmiennych, a jednocześnie komplementarnych światów sztuki: portretu i abstrakcji.
U początku cyklu figuratywnego leży refleksja nad potrzebami współczesnego człowieka. Problem braku samoakceptacji oraz dążenie do nieosiągalnego ideału to istotne aspekty tożsamościowe. Artysta przygląda się swoim modelkom z wnikliwością. Nie ocenia, nie krytykuje, dokumentuje pogoń za pięknem w momentach zazwyczaj niewidocznych dla postronnych oczu.
Druga część wystawy to abstrakcje, często utrzymane w charakterystycznych dla portretów barwach, stanowią kontrapunkt dla portretów. Artysta, operując językiem kształtów, kolorów i linii, tworzy kompozycje, które wykraczają poza dosłowne przedstawienie rzeczywistości. Abstrakcje te są wyrazem emocji, intuicji i wewnętrznego świata, a jednocześnie zapraszają widza do własnej interpretacji i odkrywania ukrytych znaczeń.
Pomostem pomiędzy tymi światami jest autoportret, niewielkie płótno, gdzie z abstrakcyjnego tła wyłania się zarys twarzy autora.
Ekspozycja Szupicy to nie tylko zbiór obrazów, ale przede wszystkim opowieść o relacji między widzialnym a niewidzialnym, między konkretnym a abstrakcyjnym. To podróż w głąb ludzkiej natury, gdzie odczucia i myśli stają się równie ważne, jak fizyczne cechy. Tytułowe ponadczasowej, trwałe piękno może być odczytywane na wielu płaszczyznach, zarówno w odniesieniu do części figuratywnej, jak i nieprzedstawiającej. Można je rozumieć dosłownie, ale też ironicznie. Wybór autor pozostawiam nam, widzom