Everything Belongs to the Cosmos to instalacja malarska prac autorstwa Alexandry Grant. Projekt mieszkającej w Los Angeles i Berlinie artystki powstał w oparciu o teksty polskich poetek oraz pisarek Anny Adamowicz, Krystyny Dąbrowskiej, Julii Fiedorczuk, Bianki Rolando, Olgi Tokarczuk i Urszuli Zajączkowskiej. Prace nad projektem rozpoczęły się w 2021 r., a jego celem było stworzenie swego rodzaju kaplicy – miejsca refleksji i nadziei. Zamysł nawiązuje do bogatej tradycji kontemplacyjnych kaplic tworzonych przez tak różnych artystów, jak Henri Matisse, Mark Rothko, Ilise Greenstein i Theaster Gates. Sześć autorek uczestniczących w projekcie wybrał i zaprosił do współpracy na przełomie 2021 i 2022 r. poeta i krytyk literacki Marcin Orliński, a nadesłane utwory z polskiego na angielski przetłumaczyła Antonia Lloyd-Jones.
Od początku kariery Alexandrę Grant interesowała literatura i nadawanie jej wizualnego charakteru. W 2014 r. zajęła się mitem o Antygonie, która w tragedii Sofoklesa wypowiada zdanie: „Urodziłam się, by kochać, a nie nienawidzić”. Słowa bohaterki artystka namalowała za pomocą linii (które reprezentują rządy prawa) oraz jasnych plam farby (które oddają chaos życia). W projekcie Neunte Universum (Dziewiąty Wszechświat), który powstał w 2020 r. w Berlinie i został wystawiony rok później w galerii carlier | gebauer, cykl obrazów o Antygonie rozszerzył się o sam Wszechświat. Pierwszy obraz poświęcony tej postaci był w ścisłym sensie artystycznym punktem wyjścia dla projektu Everything Belongs to the Cosmos.
Polskie poetki i pisarki, które zostały zaproszone do tego cyklu, reprezentują różne pokolenia i mają bardzo różny dorobek – wśród nich jest Olga Tokarczuk, laureatka literackiej Nagrody Nobla z 2019 r. To niejednolite grono odzwierciedla dzisiejszą scenę literacką w Polsce. Wszystkie autorki nawiązują w swoich tekstach do kosmosu. Kierując się treścią utworów przetłumaczonych na angielski, Alexandra Grant namalowała na papierze wielkoformatowe obrazy. Każdy z nich ma 3,9 metra wysokości i 3 metry szerokości lub więcej – to największe dzieła, jakie artystka kiedykolwiek stworzyła. Sześć obrazów zainstalowanych w jednym miejscu ma tworzyć kaplicę dla kobiet i ich głosów oraz – dosłownie – kosmos.
Zaangażowanie polskich poetek i pisarek w czasie pandemii, wojny w Ukrainie i kryzysu uchodźczego, a także zmieniającej się sytuacji politycznej kobiet w Polsce jest formą wymiany międzykulturowej i punktem wyjścia dla dyskusji o celach literatury i sztuki, o sensie aktu przedstawienia i budowania wspólnoty, a także o nadziei, jaka może się z tym wiązać. Wykorzystanie utworów, które zostały przełożone przez Antonię Lloyd-Jones na angielski, to dla Alexandry Grant „dalsze tłumaczenie słów na język widzialny i wizualny”.
Tytuł wystawy oddaje zachwyt nad rzeczywistością i jej akceptację, dzięki czemu możliwe jest przekraczanie fizycznych granic. Everything Belongs to the Cosmos to bezpieczna przystań – miejsce refleksji i nadziei, część chaotycznego świata i zarazem przestrzeń poza nim.
Literaturą polską Aleksandra Grant zainteresowała się ponad 20 lat temu, kiedy po raz pierwszy zetknęła się z poezją Wisławy Szymborskiej. W 2001 r. podjęła się przedstawienia wiersza noblistki Możliwości w postaci „rysunku bez papieru” – była to instalacja z drutu. Rzeźby i wyrastające z nich teksty można obecnie obejrzeć w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Wystawa indywidualna Alexandra Grant. Word. Image. Space to przegląd twórczości artystki. Projekt skupia się na utworach Wisławy Szymborskiej oraz Michaela Joyce’a i ukazuje wieloletnie zainteresowanie Alexandry Grant literaturą polską oraz pisarstwem eksperymentalnym.