Praca z serii Fotografii konkretnej jest charakterystycznym przykładem praktyki artystycznej Andrzeja Lachowicza, który od lat 60. koncentrował się na badaniu wizualnego języka fotografii. W serii Fotografia konkretna, kontynuował problematykę zainicjowaną w 1964 w cyklu Cienie i rozwijał w praktyce teorię sztuki permanentnej. W dążeniu do zapisu permanentnego trwania artysta operował ciągłością seryjnością i powtarzalnością motywów.
Prace z serii Fotografia konkretna reprodukowane m.in. w: Andrzej Lachowicz. Obserwacje i notacje, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa 2008.
1978
odbitka żelatynowo-srebrowa, papier, 17 x 17 cm
sygn., dat. i tytuł na odwrocie
vintage print
Praca z serii Fotografii konkretnej jest charakterystycznym przykładem praktyki artystycznej Andrzeja Lachowicza, który od lat 60. koncentrował się na badaniu wizualnego języka fotografii. W serii Fotografia konkretna, kontynuował problematykę zainicjowaną w 1964 w cyklu Cienie i rozwijał w praktyce teorię sztuki permanentnej. W dążeniu do zapisu permanentnego trwania artysta operował ciągłością seryjnością i powtarzalnością motywów.
Prace z serii Fotografia konkretna reprodukowane m.in. w: Andrzej Lachowicz. Obserwacje i notacje, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa 2008.