W r. 1954 uzyskał dyplom warszawskiej ASP w pracowni Artura Nachta Samborskiego, zaś w r. 1981 tytuł profesora tej uczelni. Wychował kilka pokoleń malarzy. Był organizatorem i uczestnikiem słynnej wystawy w Arsenale (1955). W latach 80. uczestniczył w niezależnym ruchu artystycznym.
Malował wnętrza, postacie, pejzaże; powtarzał wiele razy ten sam motyw, poszukując znaczeń istotnych dla malartswa, ale i prawdy o rzeczywistości. Posługiwał się wąską paletą barw, zbliżał się do abstrakcji, jednak nigdy nie wyrugował przedmiotu z obrazów.
Laureat nagrody krytyki artystycznej im. Norwida (1974), nagrody im. Jana Cybisa (1984), nagrody Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1993).

Prezentowane "Wnętrze" zawiera wszystkie charakterystyczne dla sztuki Jacka Sienickiego przymioty prac z najlepszego okresu lat osiemdziesiątych. Znaczą je: zawężona do monochromu gama brawna, synteza sylwetowanych fragmentów przedstawionej przestrzeni, ekspozycja malarskiego gestu, widoczny kierunek duktów używanego narzędzia.