"Siedzę w kącie i robię ciągle to samo. Nadaję obrazowi piętno mojego życiorysu. [...] W prostych tematach trzeba być delikatnym i silnym, trzeba wyjść z banału, udać się w rejony, w których może zrodzić się coś prawdziwego" (Jacek Sienicki; z artykułu M. Małkowskiej - Życie pod wiatr).
Studiował w warszawskiej ASP pod kierunkiem A. Nachta-Samborskiego. Przez wiele lat był jego asystentem, a następnie profesorem macierzystej uczelni. Debiutował na wystawie "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale
w 1955. Uprawiał malarstwo w ograniczonej palecie barw, szarości, przygaszonych kolorów. Dążył do maksymalnej syntezy przekazu. Używając oszczędnie środków tworzył obrazy o ogromnym bogactwie materii malarskiej. Laureat Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida w 1975, niezależnej Nagrody im. J. Cybisa w 1983 oraz nowojorskiej Nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego w 1993.
olej na płótnie, 147 x 97 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: "147 x 97 /WNĘTRZE /CZARNE /TRAGIZM POLSKI /JACEK SIENICKI /grunt - klej - gesso | ol. pł. 13-I-1982``
"Siedzę w kącie i robię ciągle to samo. Nadaję obrazowi piętno mojego życiorysu. [...] W prostych tematach trzeba być delikatnym i silnym, trzeba wyjść z banału, udać się w rejony, w których może zrodzić się coś prawdziwego" (Jacek Sienicki; z artykułu M. Małkowskiej - Życie pod wiatr).
Studiował w warszawskiej ASP pod kierunkiem A. Nachta-Samborskiego. Przez wiele lat był jego asystentem, a następnie profesorem macierzystej uczelni. Debiutował na wystawie "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale
w 1955. Uprawiał malarstwo w ograniczonej palecie barw, szarości, przygaszonych kolorów. Dążył do maksymalnej syntezy przekazu. Używając oszczędnie środków tworzył obrazy o ogromnym bogactwie materii malarskiej. Laureat Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida w 1975, niezależnej Nagrody im. J. Cybisa w 1983 oraz nowojorskiej Nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego w 1993.