Michalina Krzyżanowska z Piotruszewskich początkowo uczyła się malarstwa u M. Kotarbińskiego a od 1904 roku w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u K. Krzyżanowskiego, swojego późniejszego męża. Naukę uzupełniała w Paryżu, między innymi u M. Denisa. Dużo podróżowała, uczestniczyła w plenerach malarskich swego męża, zwiedzała Włochy, Anglię. I wojną światową spędziła na Wołyniu i w Kijowie. Dopiero po śmierci męża w 1922 roku zaczęła wystawiać swoje malarstwo. Była członkiem Zachęty. Wystawiała w kraju i za granicą. W latach 1950-1956 była więźniem politycznym, a jej prace i jej męża zdeponowano wówczas w Muzeum Narodowym w Warszawie. Jej twórczość wykazywała wyraźne wpływy malarstwa Konrada Krzyżanowskiego. Charakteryzowała się dramatycznym napięciem i swobodą w stosowanych technikach malarskich.
olej, tektura;
33 x 37 cm;
sygnowany po lewej stronie u dołu: Michalina Krzyżanowska
Michalina Krzyżanowska z Piotruszewskich początkowo uczyła się malarstwa u M. Kotarbińskiego a od 1904 roku w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u K. Krzyżanowskiego, swojego późniejszego męża. Naukę uzupełniała w Paryżu, między innymi u M. Denisa. Dużo podróżowała, uczestniczyła w plenerach malarskich swego męża, zwiedzała Włochy, Anglię. I wojną światową spędziła na Wołyniu i w Kijowie. Dopiero po śmierci męża w 1922 roku zaczęła wystawiać swoje malarstwo. Była członkiem Zachęty. Wystawiała w kraju i za granicą. W latach 1950-1956 była więźniem politycznym, a jej prace i jej męża zdeponowano wówczas w Muzeum Narodowym w Warszawie. Jej twórczość wykazywała wyraźne wpływy malarstwa Konrada Krzyżanowskiego. Charakteryzowała się dramatycznym napięciem i swobodą w stosowanych technikach malarskich.