Uczęszczał do Szkoły Rysunkowej w Wilnie. W latach 1908-13 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Teodora Axentowicza i Leona Wyczółkowskiego, kilkakrotnie wyróżniany nagrodami. Prawdopodobnie na przełomie 1913/14 wyjechał na Kaukaz, gdzie pozostał do końca I wojny światowej. Po roku 1919 wrócił do Warszawy, a w 1920 wstąpił ochotniczo do wojska polskiego. Od 1922 na stałe mieszkał w Wilnie, skąd w 1945 jako repatriant przyjechał do Polski i osiadł w Gdańsku. Podczas pobytu na Kaukazie brał udział w wystawach w Tyflisie. W kraju uczestniczył w wystawach ogólnych, wielokrotnie w Wilnie, Warszawie, Lublinie, Krakowie, Poznaniu i Lwowie. Należał do wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków. Indywidualna wystawa prac artysty miała miejsce w Gdańsku w roku 1956. Malował portrety i "typy charakterystyczne". Zasadniczo jednak był jednak pejzażystą. Malował najczęściej akwarelowe widoki z Wilna, Warszawy, Krakowa, później Gdańska i Pomorza, eksponując w nich motywy zabytkowej architektury.