W 1880 roku rozpoczął naukę rzeźby u Leonarda Marconiego we Lwowie.
Lata 1883-1888 spędził w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych ucząc się m.in. u Floriana Cynka, Jana Matejki, Izydora Jabłońskiego i Władysława Łuszczkiewicza. Od 1888 roku studiował w Akademii monachijskiej u Alexandra Wagnera. Podróżował do Włoch i Francji. Po powrocie zamieszkał w Krakowie. Posługiwał się najczęściej akwarelą, rzadko stosował technikę olejną. Projektował też plakaty. Malował m.in. sceny religijne, portrety, miejskie pejzaże. Cieszył się dużym uznaniem jako malarz zabytkowych miast polskich, zwłaszcza Krakowa.
Prezentowana praca, intensywna w kolorze, ze świetnie wyrysowaną architekturą, jest niewątpliwie wybitną spośród akwarel Fabijańskiego, jakie pojawiają się na rynku antykwarycznym. Dominującą formą w obrazie jest złota kopuła, której kolorystykę artysta wirtuozersko wydobył kładąc szeroką gamę ugrów.
Gwasz, akwarela, papier; 47 x 24 cm w świetle passe-partout
Sygnowany l. d.: St. Fabijański 1924
W 1880 roku rozpoczął naukę rzeźby u Leonarda Marconiego we Lwowie.
Lata 1883-1888 spędził w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych ucząc się m.in. u Floriana Cynka, Jana Matejki, Izydora Jabłońskiego i Władysława Łuszczkiewicza. Od 1888 roku studiował w Akademii monachijskiej u Alexandra Wagnera. Podróżował do Włoch i Francji. Po powrocie zamieszkał w Krakowie. Posługiwał się najczęściej akwarelą, rzadko stosował technikę olejną. Projektował też plakaty. Malował m.in. sceny religijne, portrety, miejskie pejzaże. Cieszył się dużym uznaniem jako malarz zabytkowych miast polskich, zwłaszcza Krakowa.
Prezentowana praca, intensywna w kolorze, ze świetnie wyrysowaną architekturą, jest niewątpliwie wybitną spośród akwarel Fabijańskiego, jakie pojawiają się na rynku antykwarycznym. Dominującą formą w obrazie jest złota kopuła, której kolorystykę artysta wirtuozersko wydobył kładąc szeroką gamę ugrów.