Graficzka, akwaforcistka, surrealistka.
Oprócz akwaforty zajmuje się również litografią, collage`m i liternictwem.
Twórczość artystki jest głęboko filozoficzna i głęboko osobista. Autorka jest pełna gwałtownej pasji, jej utwory są owocem świadomego i żmudnego wysiłku artystycznego. Motywem obrazowym w pracach jest architektura, która poddana transformacji stanowi nową przestrzeń bytu. To próba stworzenia nowej wizualnej opowieści miejskiej, która pozwala zobaczyć miasto od strony wewnętrznej, duchowej. Jest to pewnego rodzaju przedstawienie teatralne oparte na doświadczeniach życiowych w określonym czasie i przestrzeni. To surrealistyczny świat, hybryda miejsca. Prace z cyklu URBINOLA powstały w wyniku wyjazdu na Stypendium w Międzynarodowym Centrum Grafiki KAUS Urbino we Włoszech. Ideą było połączenie dwóch miast różnymi pod wieloma względami, rodzinnego Łódź oraz Urbino. W wyniku tego połączenia zatraca się granica miast i powstaje nowa, często nierealna architektura. Tę architekturę przeplatają postaci tancerek i gimnastyczek oraz manekinów, które są ważną wartością w pracach. Jej prace brały udział w wielu wystawach, m.in.: ww Włoszech, Hiszpanii, Japonii, Chinach, Portugalii, Brazylii oraz RPA.
akwaforta, papier, 1/15, 70 x 100 cm, sygn. p.d.: Aleksandra Błaszczyk 2015
Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacjiGraficzka, akwaforcistka, surrealistka.
Oprócz akwaforty zajmuje się również litografią, collage`m i liternictwem.
Twórczość artystki jest głęboko filozoficzna i głęboko osobista. Autorka jest pełna gwałtownej pasji, jej utwory są owocem świadomego i żmudnego wysiłku artystycznego. Motywem obrazowym w pracach jest architektura, która poddana transformacji stanowi nową przestrzeń bytu. To próba stworzenia nowej wizualnej opowieści miejskiej, która pozwala zobaczyć miasto od strony wewnętrznej, duchowej. Jest to pewnego rodzaju przedstawienie teatralne oparte na doświadczeniach życiowych w określonym czasie i przestrzeni. To surrealistyczny świat, hybryda miejsca. Prace z cyklu URBINOLA powstały w wyniku wyjazdu na Stypendium w Międzynarodowym Centrum Grafiki KAUS Urbino we Włoszech. Ideą było połączenie dwóch miast różnymi pod wieloma względami, rodzinnego Łódź oraz Urbino. W wyniku tego połączenia zatraca się granica miast i powstaje nowa, często nierealna architektura. Tę architekturę przeplatają postaci tancerek i gimnastyczek oraz manekinów, które są ważną wartością w pracach. Jej prace brały udział w wielu wystawach, m.in.: ww Włoszech, Hiszpanii, Japonii, Chinach, Portugalii, Brazylii oraz RPA.