Pocałunek został namalowany farbami olejnymi na płótnie w wymiarze 180 x 180 cm. Do stworzenia dzieła autor wykorzystał również płatki złota. Obraz przedstawia zatraconą w miłosnym objęciu parę kochanków na skarpie łąki kwiatowej. Kochankowie odziani w złote szaty zostali uchwyceni w pozie sugerującej zbliżający się pocałunek.
Na pierwszy rzut oka obraz tworzy mieniącą się kolorami złotą plamę. Dopiero po chwili wyłania się w górnej części omdlewająca z zachwytu kobieca twarz, jej nagie ramie wystaje z różnobarwnej obcisłej sukienki, a drobna dłoń spoczywa na męskim karku. Kobietę klęczącą na kwiecistym podłożu obejmuje postawny barczysty brunet o ciemnej karnacji. Widoczny jest tylko profil jego twarzy. Rękoma przytrzymuje głowę partnerki, by na jej policzku złożyć pocałunek. Kochankowie toną w swych stylizowanych w geometryczne wzory szatach. Jej żółtą sukienkę zdobią pęki czerwonych i granatowych kwiatów w kształcie kół, symbolu kobiecości. Jego złoty płaszcz – ciemnobrązowe i białe okolone brązem kanciaste prostokąty. Postać mężczyzny wydaje się chronić i osłaniać kobietę. Ona uosabia miękką delikatność, jest jednak równorzędnym partnerem. Żadna z postaci nie dominuje.
„Złoty okres” w którym powstało dzieło, to okres malarskiej fascynacji Klimta złotem. Wiele obrazów artysty powstałych w tym okresie, ma bogate zdobienia wykonane z płatków szczerego złota. Prawdopodobnie popularność Pocałunku wynika również z zastosowania tej techniki. Z jednej strony złoto w sztuce budzi przede wszystkim mistyczne i religijne skojarzenia, z drugiej posiada realną wartość utożsamianą z wysoką ceną. W tym okresie artysta tworzył pracę na skalę międzynarodową i awansował do elity najdroższych malarzy portretowych Europy.
W roku 1908 został zakupiony przez Österreichische Galerie Belvedere w Wiedniu i znajduje się w jej kolekcji do dziś.
Gustav Klimt – austriacki malarz i grafik, symbolista. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli secesji, przedstawiciel wiedeńskiego modernizmu. Od około 1890 roku Klimt zaczął coraz bardziej rozwijać swój niepowtarzalny, ekspresjonistyczny styl, który wyróżniają charakterystyczne, płaskie ornamenty. W 1890 roku wystąpił ze stowarzyszenia artystów Künstlerhaus i wspólnie z innymi twórcami założył Secesję Wiedeńską. Stowarzyszenie, które dokonało secesji, czyli odejścia, oddzielenia się od obowiązujących norm, zasad i tradycji w sztuce. W 1897 r. Gustav Klimt w jednej chwili staje w światłach jupiterów. Jako prezes Stowarzyszenia Artystów Austriackich jest wiodącą postacią wśród tzw. secesjonistów, dążących do odnowy w sztuce. Pawilon Secesji na wiedeńskim Placu Karola staje się budynkiem wystawowym nowego ruchu. Jest to okres największych jak do tej pory skandali artystycznych, których punkt szczytowy nastąpił w 1900 r., kiedy Gustav Klimt ukończył obrazy przedstawiające alegorie wydziałów Uniwersytetu Wiedeńskiego. W piśmie protestacyjnym w sprawie alegorii wydziałów, namalowanych przez Klimta dla Uniwersytetu Wiedeńskiego, napisano: „Nie walczymy przeciwko nagiej, ani przeciwko wolnej sztuce, tylko przeciwko sztuce brzydkiej”. Na wystawie światowej w Paryżu Klimt otrzymuje Grand Prix za obraz "Filozofia" z cyklu alegorii wydziałów. Od tej chwili Gustav Klimt cieszy się sławą na skalę europejską.
litografia barwna, papier welinowy o wysokiej gramaturze; 44 x 30 cm (kompozycja), 70 x 50 cm (arkusz);
sygn. na płycie pod kompozycją p. d. "Gustav Klimt" oraz numerowana ołówkiem „52/200”. Sucha pieczęć wydawcy l.d.: „trec, Edizioni Pregiate” oraz na odwrociu hologram „verification of authenticity”. Oryginalny certyfikat.
Pocałunek został namalowany farbami olejnymi na płótnie w wymiarze 180 x 180 cm. Do stworzenia dzieła autor wykorzystał również płatki złota. Obraz przedstawia zatraconą w miłosnym objęciu parę kochanków na skarpie łąki kwiatowej. Kochankowie odziani w złote szaty zostali uchwyceni w pozie sugerującej zbliżający się pocałunek.
Na pierwszy rzut oka obraz tworzy mieniącą się kolorami złotą plamę. Dopiero po chwili wyłania się w górnej części omdlewająca z zachwytu kobieca twarz, jej nagie ramie wystaje z różnobarwnej obcisłej sukienki, a drobna dłoń spoczywa na męskim karku. Kobietę klęczącą na kwiecistym podłożu obejmuje postawny barczysty brunet o ciemnej karnacji. Widoczny jest tylko profil jego twarzy. Rękoma przytrzymuje głowę partnerki, by na jej policzku złożyć pocałunek. Kochankowie toną w swych stylizowanych w geometryczne wzory szatach. Jej żółtą sukienkę zdobią pęki czerwonych i granatowych kwiatów w kształcie kół, symbolu kobiecości. Jego złoty płaszcz – ciemnobrązowe i białe okolone brązem kanciaste prostokąty. Postać mężczyzny wydaje się chronić i osłaniać kobietę. Ona uosabia miękką delikatność, jest jednak równorzędnym partnerem. Żadna z postaci nie dominuje.
„Złoty okres” w którym powstało dzieło, to okres malarskiej fascynacji Klimta złotem. Wiele obrazów artysty powstałych w tym okresie, ma bogate zdobienia wykonane z płatków szczerego złota. Prawdopodobnie popularność Pocałunku wynika również z zastosowania tej techniki. Z jednej strony złoto w sztuce budzi przede wszystkim mistyczne i religijne skojarzenia, z drugiej posiada realną wartość utożsamianą z wysoką ceną. W tym okresie artysta tworzył pracę na skalę międzynarodową i awansował do elity najdroższych malarzy portretowych Europy.
W roku 1908 został zakupiony przez Österreichische Galerie Belvedere w Wiedniu i znajduje się w jej kolekcji do dziś.
Gustav Klimt – austriacki malarz i grafik, symbolista. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli secesji, przedstawiciel wiedeńskiego modernizmu. Od około 1890 roku Klimt zaczął coraz bardziej rozwijać swój niepowtarzalny, ekspresjonistyczny styl, który wyróżniają charakterystyczne, płaskie ornamenty. W 1890 roku wystąpił ze stowarzyszenia artystów Künstlerhaus i wspólnie z innymi twórcami założył Secesję Wiedeńską. Stowarzyszenie, które dokonało secesji, czyli odejścia, oddzielenia się od obowiązujących norm, zasad i tradycji w sztuce. W 1897 r. Gustav Klimt w jednej chwili staje w światłach jupiterów. Jako prezes Stowarzyszenia Artystów Austriackich jest wiodącą postacią wśród tzw. secesjonistów, dążących do odnowy w sztuce. Pawilon Secesji na wiedeńskim Placu Karola staje się budynkiem wystawowym nowego ruchu. Jest to okres największych jak do tej pory skandali artystycznych, których punkt szczytowy nastąpił w 1900 r., kiedy Gustav Klimt ukończył obrazy przedstawiające alegorie wydziałów Uniwersytetu Wiedeńskiego. W piśmie protestacyjnym w sprawie alegorii wydziałów, namalowanych przez Klimta dla Uniwersytetu Wiedeńskiego, napisano: „Nie walczymy przeciwko nagiej, ani przeciwko wolnej sztuce, tylko przeciwko sztuce brzydkiej”. Na wystawie światowej w Paryżu Klimt otrzymuje Grand Prix za obraz "Filozofia" z cyklu alegorii wydziałów. Od tej chwili Gustav Klimt cieszy się sławą na skalę europejską.