Jean Lambert-Rucki (1888–1967) zajmował się rzeźbą, malarstwem oraz projektowaniem sztuki użytkowej. Po ukończeniu studiów w pracowni Józefa Mehoffera na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, podobnie jak jego przyjaciel Mojżesz Kisling, Rucki wyjechał do Paryża w 1911 roku. We wczesnych latach swego pobytu we francuskiej stolicy studiował w Akademii Colarossi i pracował jako retuszer w zakładzie fotograficznym. Dziesięć lat później, dzięki rekomendacji Fernanda Légera, rozpoczął współpracę z marszandem kubistów Léoncem Rosenbergiem. W 1923 roku prezentował swe kubistyczne realizacje na indywidualnej wystawie w Galerii L’Effort Moderne. Jego rzeźby łączyły nowoczesną formę z tradycyjną mozaikową inkrustacją. Jedną z inspiracji Lamberta-Ruckiego było życie miasta. W duchu légerowskiego „tubizmu” artysta tworzył grupy tajemniczych postaci – nocnych bywalców Montparnasse’u noszących na głowach cylindry lub meloniki.
Jean Lambert-Rucki (1888–1967) zajmował się rzeźbą, malarstwem oraz projektowaniem sztuki użytkowej. Po ukończeniu studiów w pracowni Józefa Mehoffera na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, podobnie jak jego przyjaciel Mojżesz Kisling, Rucki wyjechał do Paryża w 1911 roku. We wczesnych latach swego pobytu we francuskiej stolicy studiował w Akademii Colarossi i pracował jako retuszer w zakładzie fotograficznym. Dziesięć lat później, dzięki rekomendacji Fernanda Légera, rozpoczął współpracę z marszandem kubistów Léoncem Rosenbergiem. W 1923 roku prezentował swe kubistyczne realizacje na indywidualnej wystawie w Galerii L’Effort Moderne. Jego rzeźby łączyły nowoczesną formę z tradycyjną mozaikową inkrustacją. Jedną z inspiracji Lamberta-Ruckiego było życie miasta. W duchu légerowskiego „tubizmu” artysta tworzył grupy tajemniczych postaci – nocnych bywalców Montparnasse’u noszących na głowach cylindry lub meloniki.