„Śnienie“ jest kontynuacją moich zainteresowań codziennością i trywialnością jako obszarem penetracji artystycznej. Postulowana wcześniej programowa sztuczność sztuki jawi się poprzez banalne i codzienne czynności (...) Marzenia senne są wiec istotą ‘wewnętrzności’ tego stadium pokazu i dostępne są jedynie śpiącemu. Drugim aspektem jest wizualny stan, dostępna odbiorcom „zewnętrzna warstwa“ ‘śnienia’, uczestnicy-świadkowie i przedmioty seansu w galerii. Trzecim aspektem jest próba zmaterializowania, powołania ekwiwalentu nierzeczywistego marzenia, stworzenia fikcyjnego dokumentu. Oczywiście zdaję sobie sprawę z ułomności i cząstkowości takiego procederu, stąd ten uzupełniający komentarz, tak jak i komentarze podczas seansu. Sens tego procederu jawi nam jak bardzo nasza ‘wewnętrzność’ związana jest z nami i z natury jest nieprzekładalna. (...) Wszystkie jednak wyśnione przez indywiduum realności egzystują jako idea, która z jednej strony podkreśla istotność realnej świadomości, z drugiej zaś stanowiąc grę pozorów wnosi wartości ekstremalne indywidualnej świadomości w obszar świadomości społecznej.
Natalia LL, 1979
fotografia czarno-biała (odbitka żelatynowo-srebrowa), papier
24 x 30,5 cm
sygn. tuszem na odwr. l.d.: NATALIA LL | ŚNIENIE/DREAMING | 1978 | 1/1
sygn. na odwr. oprawy l.g.: NATALIA LL | ŚNIENIE/DREAMING | 1978 | 1/1 | gelatin silver print on paper | photographie black & white
„Śnienie“ jest kontynuacją moich zainteresowań codziennością i trywialnością jako obszarem penetracji artystycznej. Postulowana wcześniej programowa sztuczność sztuki jawi się poprzez banalne i codzienne czynności (...) Marzenia senne są wiec istotą ‘wewnętrzności’ tego stadium pokazu i dostępne są jedynie śpiącemu. Drugim aspektem jest wizualny stan, dostępna odbiorcom „zewnętrzna warstwa“ ‘śnienia’, uczestnicy-świadkowie i przedmioty seansu w galerii. Trzecim aspektem jest próba zmaterializowania, powołania ekwiwalentu nierzeczywistego marzenia, stworzenia fikcyjnego dokumentu. Oczywiście zdaję sobie sprawę z ułomności i cząstkowości takiego procederu, stąd ten uzupełniający komentarz, tak jak i komentarze podczas seansu. Sens tego procederu jawi nam jak bardzo nasza ‘wewnętrzność’ związana jest z nami i z natury jest nieprzekładalna. (...) Wszystkie jednak wyśnione przez indywiduum realności egzystują jako idea, która z jednej strony podkreśla istotność realnej świadomości, z drugiej zaś stanowiąc grę pozorów wnosi wartości ekstremalne indywidualnej świadomości w obszar świadomości społecznej.
Natalia LL, 1979