Kupującemu zostanie wydany certyfikat od dr. Rei Michalovej.
Obraz Prorok Jeremiasz (według Michała Anioła) jest rzadkim i fascynującym dziełem Othona Coubine'a. Jest częścią zestawu inspirowanego słynnym freskiem Michała Anioła na suficie Kaplicy Sykstyńskiej (1508-1512). Kaplica Sykstyńska jest jednym z najsłynniejszych i najbardziej podziwianych dzieł Michała Anioła. W 1508 roku papież Juliusz II zlecił mu ozdobienie sufitu, który miał przedstawiać dwunastu apostołów siedzących na tronach. Podobno Michał Anioł uznał ten projekt za „raczej ubogi” i zaproponował bardziej współczesną wersję ze scenami z Księgi Rodzaju, epizodami ze Starego Testamentu, a także licznymi postaciami proroków, Sybilli, przodków Chrystusa i innych w centrum. Prace trwały cztery lata, a efekt przerósł wszelkie oczekiwania. Sufit Kaplicy Sykstyńskiej stał się punktem odniesienia artystycznej i intelektualnej doskonałości. Malarz Vasari nadał jej nawet przydomek „Akademia Rysunku”, miejsce inspiracji dla wszystkich artystów mieszkających w Rzymie. Wśród tych figur Sybilla Erytrejska zajmuje sklepioną niszę (czwarte miejsce na lewo od ołtarza). W niszach na marmurowych tronach siedzą naprzemiennie siedmiu proroków i pięć sybilli. Jeremiasz jest pierwszym przedstawionym po lewej stronie ołtarza. Przedstawiono ją w bardzo przemyślany sposób, aby zobrazować żałobę po zniszczeniu Jerozolimy. Niektórzy eksperci interpretują jednak tę figurę jako kryptoportret Michała Anioła, w którym artysta opłakuje swoje grzechy. Wiemy, że Coubine studiował klasyczne zasady kompozycji wielkich mistrzów, zwłaszcza w okresie I wojny światowej. Sporządził również dwie inne kopie dzieł klasycznych: jedną według Eugène’a Delacroix (1798–1863) i drugą według Nicolasa Poussina (1594–1665); obie znajdują się w Galerii Miejskiej w Pradze. Przykład wielkich mistrzów z pewnością odegrał decydującą rolę w jego przejściu od kuboekspresjonizmu do (neo)klasycyzmu. Prace te utwierdziły go w przekonaniu, że nowy kierunek artystyczny jest właściwy. W pewnym momencie starzy mistrzowie stali się dla niego schronieniem przed wyobcowaną rzeczywistością. […] Jego fascynacja Michałem Aniołem Buonarottim widoczna jest również w pięciu rycinach, które wykonał pod koniec życia, ilustrując sonety mistrza w poetyckim tłumaczeniu Františka Halasa. Fragmenty certyfikatu dr hab. Rei Michalovej przetłumaczone z języka czeskiego.
Prorok Jeremiasz, według Michała Anioła
Olej na płótnie
75 x 60,5 cm
Kupującemu zostanie wydany certyfikat od dr. Rei Michalovej.
Obraz Prorok Jeremiasz (według Michała Anioła) jest rzadkim i fascynującym dziełem Othona Coubine'a. Jest częścią zestawu inspirowanego słynnym freskiem Michała Anioła na suficie Kaplicy Sykstyńskiej (1508-1512). Kaplica Sykstyńska jest jednym z najsłynniejszych i najbardziej podziwianych dzieł Michała Anioła. W 1508 roku papież Juliusz II zlecił mu ozdobienie sufitu, który miał przedstawiać dwunastu apostołów siedzących na tronach. Podobno Michał Anioł uznał ten projekt za „raczej ubogi” i zaproponował bardziej współczesną wersję ze scenami z Księgi Rodzaju, epizodami ze Starego Testamentu, a także licznymi postaciami proroków, Sybilli, przodków Chrystusa i innych w centrum. Prace trwały cztery lata, a efekt przerósł wszelkie oczekiwania. Sufit Kaplicy Sykstyńskiej stał się punktem odniesienia artystycznej i intelektualnej doskonałości. Malarz Vasari nadał jej nawet przydomek „Akademia Rysunku”, miejsce inspiracji dla wszystkich artystów mieszkających w Rzymie. Wśród tych figur Sybilla Erytrejska zajmuje sklepioną niszę (czwarte miejsce na lewo od ołtarza). W niszach na marmurowych tronach siedzą naprzemiennie siedmiu proroków i pięć sybilli. Jeremiasz jest pierwszym przedstawionym po lewej stronie ołtarza. Przedstawiono ją w bardzo przemyślany sposób, aby zobrazować żałobę po zniszczeniu Jerozolimy. Niektórzy eksperci interpretują jednak tę figurę jako kryptoportret Michała Anioła, w którym artysta opłakuje swoje grzechy. Wiemy, że Coubine studiował klasyczne zasady kompozycji wielkich mistrzów, zwłaszcza w okresie I wojny światowej. Sporządził również dwie inne kopie dzieł klasycznych: jedną według Eugène’a Delacroix (1798–1863) i drugą według Nicolasa Poussina (1594–1665); obie znajdują się w Galerii Miejskiej w Pradze. Przykład wielkich mistrzów z pewnością odegrał decydującą rolę w jego przejściu od kuboekspresjonizmu do (neo)klasycyzmu. Prace te utwierdziły go w przekonaniu, że nowy kierunek artystyczny jest właściwy. W pewnym momencie starzy mistrzowie stali się dla niego schronieniem przed wyobcowaną rzeczywistością. […] Jego fascynacja Michałem Aniołem Buonarottim widoczna jest również w pięciu rycinach, które wykonał pod koniec życia, ilustrując sonety mistrza w poetyckim tłumaczeniu Františka Halasa. Fragmenty certyfikatu dr hab. Rei Michalovej przetłumaczone z języka czeskiego.