Stanisław Żurawski jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w latach 1907-13 studiował pod kierunkiem J. Mehoffera. Był członkiem Cechu Artystów Plastyków "Jednoróg". Najczęstszym motywem jego obrazów odznaczających się żywą kolorystyką, były akty - również w pejzażu, krajobrazy, martwe natury i portrety.
Mieczysława Ćwiklińska, właściwie M. Trapszo (1880-1972). Występowała od 1900 głównie w Warszawie (m.in. w Teatrze Nowości, Teatrze Polskim, Teatrze Ćwiklińskiej i Fertnera, Teatrze Narodowym). Po II wojnie światowej - w Krakowie i Warszawie oraz gościnnie w całej Polsce i za granicą. Początkowo była śpiewaczką operetkową i aktorką farsy. Uznana za jedną z najlepszych polskich aktorek komediowych: kreacje w sztukach A. Fredry (Szambelanowa - Pan Jowialski), G. Zapolskiej (Dulska - Moralność pani Dulskiej), N. W. Gogola (Fiokła - Ożenek); także role dramatyczne, np. Julia - Dom kobiet Z. Nałkowskiej, Babka - Drzewa umierają stojąc A. Casony. Wystąpiła w niemalże 37 filmach, głównie w rolach dam z towarzystwa i naiwnych drobnomieszczanek, m. in. Antek policmajster M. Waszyńskiego, Trędowata i Pani minister tańczy J. Gardana, Pani Twardowska H. Szaro, Dziewczęta z Nowolipek J. Lejtesa. Po wojnie zagrała jedynie w Ulicy Granicznej A. Forda. W roku 1955 otrzymała nagrodę państwową I stopnia.
Olej, płótno; 93,5 x 74 cm. Sygnowany p. g. St. Żurawski
W p. d. rogu blejtramu uszkodzona nalepka: []| [Żura]wski [Stan]isław | Kraków | Modelka | WYKONANIE olej. CENA
Stanisław Żurawski jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w latach 1907-13 studiował pod kierunkiem J. Mehoffera. Był członkiem Cechu Artystów Plastyków "Jednoróg". Najczęstszym motywem jego obrazów odznaczających się żywą kolorystyką, były akty - również w pejzażu, krajobrazy, martwe natury i portrety.
Mieczysława Ćwiklińska, właściwie M. Trapszo (1880-1972). Występowała od 1900 głównie w Warszawie (m.in. w Teatrze Nowości, Teatrze Polskim, Teatrze Ćwiklińskiej i Fertnera, Teatrze Narodowym). Po II wojnie światowej - w Krakowie i Warszawie oraz gościnnie w całej Polsce i za granicą. Początkowo była śpiewaczką operetkową i aktorką farsy. Uznana za jedną z najlepszych polskich aktorek komediowych: kreacje w sztukach A. Fredry (Szambelanowa - Pan Jowialski), G. Zapolskiej (Dulska - Moralność pani Dulskiej), N. W. Gogola (Fiokła - Ożenek); także role dramatyczne, np. Julia - Dom kobiet Z. Nałkowskiej, Babka - Drzewa umierają stojąc A. Casony. Wystąpiła w niemalże 37 filmach, głównie w rolach dam z towarzystwa i naiwnych drobnomieszczanek, m. in. Antek policmajster M. Waszyńskiego, Trędowata i Pani minister tańczy J. Gardana, Pani Twardowska H. Szaro, Dziewczęta z Nowolipek J. Lejtesa. Po wojnie zagrała jedynie w Ulicy Granicznej A. Forda. W roku 1955 otrzymała nagrodę państwową I stopnia.