Eugeniusz Eibisch - Malarz i pedagog. W latach 1912-20 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u J. Malczewskiego i W. Weissa. Po uzyskaniu stypendium rządu francuskiego wyjechał w 1912 do Paryża gdzie przebywał aż do roku 1939. Czynnie uczestniczył w życiu artystycznym miasta wystawiając swoje prace na Salonach i w znanych galeriach L. Zborowskiego i G. Bernheima. Przyjaźnił się z wieloma malarzami i pisarzami francuskimi oraz utrzymywał żywe kontakty z kolonią malarzy polskich. Po drugiej wojnie światowej objął katedrę malarstwa w krakowskiej uczelni gdzie pełnił również funkcję rektora. Od roku 1950 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Był członkiem ugrupowania Jednoróg i ZPAP.
Malował portrety, martwe natury i pejzaże. We wczesnej twórczości malował posługując się światłocieniem dobrze oddając materialność przedstawionych rzeczy. W jego pracach ujawniały się także inspiracje malarstwem kubistów. Z czasem w obrazach artysty coraz większe znaczenie odgrywał kolor, z którego budował, zagubiając formę, wibrujące kompozycje barwne.
Olej, tektura naklejona na drugą tekture; 48 x 34 cm
Sygn. p.d.: Eibisch
Eugeniusz Eibisch - Malarz i pedagog. W latach 1912-20 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u J. Malczewskiego i W. Weissa. Po uzyskaniu stypendium rządu francuskiego wyjechał w 1912 do Paryża gdzie przebywał aż do roku 1939. Czynnie uczestniczył w życiu artystycznym miasta wystawiając swoje prace na Salonach i w znanych galeriach L. Zborowskiego i G. Bernheima. Przyjaźnił się z wieloma malarzami i pisarzami francuskimi oraz utrzymywał żywe kontakty z kolonią malarzy polskich. Po drugiej wojnie światowej objął katedrę malarstwa w krakowskiej uczelni gdzie pełnił również funkcję rektora. Od roku 1950 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Był członkiem ugrupowania Jednoróg i ZPAP.
Malował portrety, martwe natury i pejzaże. We wczesnej twórczości malował posługując się światłocieniem dobrze oddając materialność przedstawionych rzeczy. W jego pracach ujawniały się także inspiracje malarstwem kubistów. Z czasem w obrazach artysty coraz większe znaczenie odgrywał kolor, z którego budował, zagubiając formę, wibrujące kompozycje barwne.