Malarz, urodzony w Grodźcu koło Będzina, wybitny pejzażysta, uczeń krakowskiej ASP (1930-35 i 1938-39) w pracowniach W. Jarockiego, Fr. Pautscha i St. Kamockiego oraz Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu (1937-1938), gdzie podjął specjalizację witrażownictwa. Podczas II wojny był w niewoli niemieckiej, po zakończeniu wojny przebywał we Francji i Belgii. Od 1947 pracował w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie, a po jej połączeniu z ASP, był w latach 1951-54 jej prorektorem. Uczestniczył w wielu wystawach krakowskiego okręgu ZPAP, którego w latach 1951-1952 był prezesem. Twórczość malarska Świderskiego to głównie pejzaże, które cechuje syntetyczna, uogólniona forma, połączona z ekspresyjnym kolorem. Babia Góra należy do motywów wielokrotnie pojawiających się w jego malarstwie.
(Lit.: „175 lat nauczania malarstwa, rzeźby i grafiki w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych”, Kraków 1994, s. 373).