Rozpoczętą w Szkole Przemysłowej w Krakowie naukę, artysta kontynuował pod kierunkiem Kargera w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule, a następnie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Stanisława Wyspiańskiego i Teodora Axentowicza. W roku 1904 wyjechał na dalsze studia do Paryża, potem do Włoch, gdzie zwiedził Rzym i Florencję. W 1906 zorganizował w Wiedniu wystawę swoich prac, która odniosła bardzo duży sukces. Projektował wnętrza, polichromie i witraże. Ponadto uprawiał grafikę i działał jako plakacista, jednakże przede wszystkim zasłynął jako wybitny pejzażysta. Szybko osiągnięte dobre rezultaty w sztuce zarówno dekoracyjnej jak i malarstwie, potwierdzone zostały pozytywną krytyką artystyczną. Malarstwo jego, które regularnie prezentował w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, odznaczało się "żywym poczuciem sumienności rysunku i subtelności barwy". Siłę pejzażu, który zajmował bardzo wybitne miejsce w twórczości malarza, stanowiły motywy o dyskretnych kolorach, czasem przyciemnione, o umiejętnie wydobytej atmosferze. Uziembło posiadał zdolność chwytania nastroju, wytwarzanego zestawieniem barw w naturze, czystością powietrza, czy też siłą i intensywnością światła słonecznego.