Studiował 1913-18 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Trojanowskiego. W 1925-29 podróżował do Francji, Włoch i Anglii. Malował pejzaże, martwe natury, sceny batalistyczne, portrety, uprawiał malarstwo ścienne (m.in. fryzy i plafony na Wawelu, dekoracje kamienic w Rynku Starego Miasta w Warszawie). Piętno klasycyzmu, cechujące jego twórczość - skłonność do monumentalizacji, rytmiczny układ elementów kompozycji, syntetyczne ujęcie formy i harmonijny koloryt - zawdzięczał współpracy z Feliksem Szczęsnym Kowarskim. Był członkiem Cechu Artystów Plastyków Jednoróg, od 1932 profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Subtelnym wyczuciem koloru nacechowany pejzaż tworzy ciekawą rytmiczną kompozycję. Kratownica płyt chodnika koresponduje z dekoracyjnie wykręconymi konarami drzew. Wszystko uspokojone zostało przez proste płaszczyzny zabudowań i wyciszone ciepłą, delikatną kolorystyką.
Akwarela, papier; 25 x 33,5 cm w świetle passe-partout
Sygnowany p. d.: Leon Pękalski
Studiował 1913-18 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Trojanowskiego. W 1925-29 podróżował do Francji, Włoch i Anglii. Malował pejzaże, martwe natury, sceny batalistyczne, portrety, uprawiał malarstwo ścienne (m.in. fryzy i plafony na Wawelu, dekoracje kamienic w Rynku Starego Miasta w Warszawie). Piętno klasycyzmu, cechujące jego twórczość - skłonność do monumentalizacji, rytmiczny układ elementów kompozycji, syntetyczne ujęcie formy i harmonijny koloryt - zawdzięczał współpracy z Feliksem Szczęsnym Kowarskim. Był członkiem Cechu Artystów Plastyków Jednoróg, od 1932 profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Subtelnym wyczuciem koloru nacechowany pejzaż tworzy ciekawą rytmiczną kompozycję. Kratownica płyt chodnika koresponduje z dekoracyjnie wykręconymi konarami drzew. Wszystko uspokojone zostało przez proste płaszczyzny zabudowań i wyciszone ciepłą, delikatną kolorystyką.