Michalina Krzyżanowska była malarką nastrojowych, o bardzo osobistym, emocjonalnym stosunku do przyrody pejzaży, kameralnych martwych natur kwiatowych i wnętrz. Naukę malarstwa rozpoczęła u M. Kotarbińskiego, a kontynuowała w latach 1904-09 warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Konrada Krzyżanowskiego, którego poślubiła w 1906 roku. Po studiach zamieszkała w Warszawie skąd co roku je¼dziła, na organizowane przez Krzyżanowskiego dla studentów, plenery malarskie do Arkadii nieborowskiej, Zwierzyńca koło Zamościa, na Śląsk Cieszyński (Istebna), do Werk koło Wilna, Finlandii i na Ukrainę (Aleksandria). W 1912 roku wyjechała wraz z mężem do Londynu i do Paryża, gdzie kontynuowała studia w Académie Ranson u M. Denis`a. Okres I wojny światowej spędziła na rodzimym Wołyniu, Polesiu i Kijowie. W 1918 roku powróciła do Warszawy, skąd ponownie wyjeżdżała wraz z mężem i jego studentami na plenery malarskie po kraju. Od 1922 roku zaczęła wystawiać swoje obrazy w kraju i za granicą. Dwukrotnie uzyskała za swoje prace medale - w roku 1928 brązowy, na wystawie w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie i w 1929 srebrny, na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. W 1934 roku uhonorowano artystkę Złotym Krzyżem Zasługi. Po II wojnie światowej, którą spędziła w Warszawie, została aresztowana i do 1955 roku więziona. Po 1956 roku wzięła udział w wystawach organizowanych przez ZPAP i grupę "Zachęta". Zorganizowana w grudniu 1999 roku w Starej Kordegardzie Łazienek Królewskich w Warszawie, wystawa jej prac, ciesząca się dużą popularnością wśród publiczności, przypomniała twórczość tej bardzo cenionej w okresie międzywojennym artystki. Prezentowany Pejzaż górski był, wraz z innymi obrazami, w roku 1951 zdeponowany w Muzeum Narodowym w Warszawie przez Urząd Bezpieczeństwa i zapisany pod numerem inwentarza 185294. Po wyjściu Michaliny Krzyżanowskiej z więzienia, i po procesie rehabilitacyjnym (1957) został wraz z pozostałymi dziełami zwrócony właścicielce.