Urodzony na Litwie kowieńskiej, studia artystyczne odbył w warszawskiej ASP; w l. 1931-35 uczęszczał do pracowni F. Kowarskiego, następnie do pracowni malarstwa dekoracyjnego prowadzonej przez L. Pękalskiego. Dyplom uzyskał w 1946 r. Okres okupacji hitlorowskiej spędził we Lwowie. W 1945 osiadł w Łodzi, gdzie wraz z W. Strzemińskim i S. Wegnerem współorganizował Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych im. Władysława Strzemińskiego. W uczelni tej podjął pracę pedagogiczną, którą kontynuował do 1982; pełnił też przez szereg lat funkcje dziekana, prorektora i rektora. Prezentowany pejzaż jest typowy dla wczesnej fazy twórczości Modzelewskiego, na której silne piętno odcisnęła sztuka kolorystów. Z akordem świetlistych barw współgra tu syntetyczne traktowanie form sprowadzonych miejscami do lakoniczności znaku. Obraz zapowiada "solarystyczne" zainteresowania twórcy, dążącego do uchwycenia skomplikowanych wizualnych efektów spowodowanych patrzeniem prosto w słońce, tzw. "powidoków" (por. obrazy "Słońce I" i "Słońce II" z 1946 repr. w kat. wyst. "Roman Modzelewski. Malarstwo", Państwowa Galeria Sztuki w Łodzi, 1994); teoretyczną podbudowę tego rodzaju doświadczeń stworzy Strzemiński.
olej, płótno,
41,5 x 35,8
sygn. p.d.: R. MODZELEWSKI/ 1945.
Urodzony na Litwie kowieńskiej, studia artystyczne odbył w warszawskiej ASP; w l. 1931-35 uczęszczał do pracowni F. Kowarskiego, następnie do pracowni malarstwa dekoracyjnego prowadzonej przez L. Pękalskiego. Dyplom uzyskał w 1946 r. Okres okupacji hitlorowskiej spędził we Lwowie. W 1945 osiadł w Łodzi, gdzie wraz z W. Strzemińskim i S. Wegnerem współorganizował Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych im. Władysława Strzemińskiego. W uczelni tej podjął pracę pedagogiczną, którą kontynuował do 1982; pełnił też przez szereg lat funkcje dziekana, prorektora i rektora. Prezentowany pejzaż jest typowy dla wczesnej fazy twórczości Modzelewskiego, na której silne piętno odcisnęła sztuka kolorystów. Z akordem świetlistych barw współgra tu syntetyczne traktowanie form sprowadzonych miejscami do lakoniczności znaku. Obraz zapowiada "solarystyczne" zainteresowania twórcy, dążącego do uchwycenia skomplikowanych wizualnych efektów spowodowanych patrzeniem prosto w słońce, tzw. "powidoków" (por. obrazy "Słońce I" i "Słońce II" z 1946 repr. w kat. wyst. "Roman Modzelewski. Malarstwo", Państwowa Galeria Sztuki w Łodzi, 1994); teoretyczną podbudowę tego rodzaju doświadczeń stworzy Strzemiński.