Józef Rapacki to uznany pejzażysta warszawski, który warsztat realisty opanował w Szkole Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona. Swe malarskie umiejętności doskonalił w latach 1886-1887 w krakowskiej SSP, w pracowni F. Cynka. W 1887r. wyjechał do Monachium, gdzie studiował przez dwa lata u F. Ferhra. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie. Odbył też kilka podróży artystycznych do Włoch. W 1900 r. przyznano mu dyplom honorowy na Wystawie Światowej w Paryżu. W 1907 r. osiadł w Olszance koło Radziwiłłowa. W latach 20. mimo kształtowania się w malarstwie polskim awangardowych nurtów, pozostał wierny tradycjonalistycznej, realistycznej formule sztuki. Dominującym tematem w jego malarstwie były pejzaże, widoki miejskie ( m.in. Krakowa i Wenecji) i podgórskie( m.in. ze Szczawnicy i Myślenic) utrzymane w mrocznej tonacji barwnej wywodzącej się z tradycji monachijskiej, bąd¼ rozjaśnione pod wpływem zainteresowania impresjonizmem.
olej, płótno;
90 x 59,5 cm
sygn.p.d.: JÓZEF RAPACKI 1908 rok WARSZAWA/Motyw z Myślenic pod Krakowem
Józef Rapacki to uznany pejzażysta warszawski, który warsztat realisty opanował w Szkole Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona. Swe malarskie umiejętności doskonalił w latach 1886-1887 w krakowskiej SSP, w pracowni F. Cynka. W 1887r. wyjechał do Monachium, gdzie studiował przez dwa lata u F. Ferhra. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie. Odbył też kilka podróży artystycznych do Włoch. W 1900 r. przyznano mu dyplom honorowy na Wystawie Światowej w Paryżu. W 1907 r. osiadł w Olszance koło Radziwiłłowa. W latach 20. mimo kształtowania się w malarstwie polskim awangardowych nurtów, pozostał wierny tradycjonalistycznej, realistycznej formule sztuki. Dominującym tematem w jego malarstwie były pejzaże, widoki miejskie ( m.in. Krakowa i Wenecji) i podgórskie( m.in. ze Szczawnicy i Myślenic) utrzymane w mrocznej tonacji barwnej wywodzącej się z tradycji monachijskiej, bąd¼ rozjaśnione pod wpływem zainteresowania impresjonizmem.