Wystawiany i reprodukowany:
Leonard Pękalski 1896-1944. Wystawa pośmiertna, Warszawa 1969 ZPAP, w katalogu nr 63 (jako własność siostry artysty) oraz ilustracja.
Malarz pejzaży, martwych natur i kompozycji figuralnych. W latach 1913-18 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie u Edwarda Trojanowskiego. Od 1923 r. był asystentem w ASP w Krakowie, a od 1932 r. profesorem malarstwa dekoracyjnego ASP w Warszawie. Współzakładał Cech Artystów Plastyków "Jednoróg" oraz "Pryzmat". Pod wpływem twórczości F. S. Kowarskiego, z którym zaprzyjaźnił się w 1922 r., jego malarstwo, wcześniej formizujące, zaczął cechować klasycyzm i monumentalizm, szczególnie widoczny w kompozycjach figuralnych. W przypadku martwych natur nawiązywał do Chardina i Cézanne`a, przywiązując dużą wagę do koloru.
olej na płótnie,
43 x 53,5 cm,
na odwrocie tytuł obrazu i nr katalogowy "63"
Wystawiany i reprodukowany:
Leonard Pękalski 1896-1944. Wystawa pośmiertna, Warszawa 1969 ZPAP, w katalogu nr 63 (jako własność siostry artysty) oraz ilustracja.
Malarz pejzaży, martwych natur i kompozycji figuralnych. W latach 1913-18 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie u Edwarda Trojanowskiego. Od 1923 r. był asystentem w ASP w Krakowie, a od 1932 r. profesorem malarstwa dekoracyjnego ASP w Warszawie. Współzakładał Cech Artystów Plastyków "Jednoróg" oraz "Pryzmat". Pod wpływem twórczości F. S. Kowarskiego, z którym zaprzyjaźnił się w 1922 r., jego malarstwo, wcześniej formizujące, zaczął cechować klasycyzm i monumentalizm, szczególnie widoczny w kompozycjach figuralnych. W przypadku martwych natur nawiązywał do Chardina i Cézanne`a, przywiązując dużą wagę do koloru.