POCHODZENIE:
kolekcja Agnieszki i Marka Roeflerów
WYSTAWIANY:
"Jean Lambert-Rucki", Villa la Fleur, Warszawa, 12 września – 31 grudnia 2017
Jean Lambert-Rucki (1888-1967) zajmował się rzeźbą, malarstwem oraz projektowaniem sztuki użytkowej. Po ukończeniu studiów w pracowni Józefa Mehoffera w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1911 wyjechał do Paryża. W pierwszych latach pobytu we Francji studiował w Akademii Colarossiego, jednocześnie pracował jako retuszer w zakładzie fotograficznym. Dziesięć lat później, dzięki rekomendacji Fernanda Légera, rozpoczął współpracę z marszandem kubistów Léoncem Rosenbergiem. Już w 1923 prezentował swoje prace w duchu kubizmu na indywidualnej wystawie w Galerii L’Effort Moderne. Jego rzeźby łączyły nowoczesną formę z tradycyjną mozaikową inkrustacją. Jedną z inspiracji Lamberta-Ruckiego było życie miasta. W duchu légerowskiego „tubizmu” artysta tworzył grupy tajemniczych postaci – nocnych bywalców Montparnasse’u noszących na głowach cylindry lub meloniki. Jego współpraca z Jeanem Dunandem w latach 20. XX wieku zaowocowała produkcją luksusowych przedmiotów w stylu art déco, które osiągnęły sukces na międzynarodowej wystawie w Paryżu w 1925.
W latach 30. Lambert-Rucki współpracował ze Stowarzyszeniem Artystów Nowoczesnych (UAM), gdzie tworzył obok między innymi Le Corbusiera, Roberta Malleta-Stevensa czy Georges’a-Henriego Pingussona. Pragnienie współtworzenia nowoczesnej estetyki dało artyście impuls do eksperymentowania nie tylko z rzeźbą i malarstwem, ale także
z projektowaniem opartym na geometrycznych formach biżuterii. W tym okresie zaczęła się także jego kariera jako twórcy monumentalnych realizacji sakralnych. W dorobku artysty znalazły się dekoracje i elementy wystroju kościołów: rzeźby, płaskorzeźby, freski oraz witraże. Lambert-Rucki stworzył swój własny styl, w którym łączył, zdawać by się mogło, pozornie przeciwstawne elementy – sztuki średniowiecznej, bizantyńskiej i afrykańskiej. Owa „Lingua Rustica”, jak nazywał go krytyk Waldemar George, niepozbawiona była rysu folklorystycznego.
Po II wojnie światowej Lambert-Rucki zaczął przyjmować nowe zlecenia w zakresie sztuki monumentalnej. Już w 1945, dzięki pomocy swojego przyjaciela Georges’a-Henriego Pingussona, otrzymał oficjalne zamówienie na posąg napoleońskiego marszałka Michela Neya (1769-1815), który miał stanąć na wyspie Vauban w rodzinnej miejscowości Neya – Saarlouis (niegdyś należącej do Francji, obecnie znajdującej się w niemieckim landzie Saara). Pingusson wraz z innymi architektami pracował wówczas w Saarze. Wcześniej dwóch przedstawicieli stowarzyszenia „Souvenir du Maréchal Ney” przyjechało do Ruckiego, aby zainteresować go projektem. Czteroipółmetrowy pomnik został uroczyście odsłonięty w maju 1946 w asyście francuskich władz wojskowych oraz wysokiego komisarza w Saarze Gilberta Grandvala. Model posągu Neya został rozpowszechniony w postaci brązowego odlewu wysokości czterdziestu centymetrów.
PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
brąz, granit
43 x 21 x 12,5 cm
sygnowany przy podstawie: 'J. Lambert Rucki'
'NEY | JOURNÉES FRANÇAISES DE LA SARRE – SARRELOUIS 18-19 MAI 1946'
POCHODZENIE:
kolekcja Agnieszki i Marka Roeflerów
WYSTAWIANY:
"Jean Lambert-Rucki", Villa la Fleur, Warszawa, 12 września – 31 grudnia 2017
Jean Lambert-Rucki (1888-1967) zajmował się rzeźbą, malarstwem oraz projektowaniem sztuki użytkowej. Po ukończeniu studiów w pracowni Józefa Mehoffera w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1911 wyjechał do Paryża. W pierwszych latach pobytu we Francji studiował w Akademii Colarossiego, jednocześnie pracował jako retuszer w zakładzie fotograficznym. Dziesięć lat później, dzięki rekomendacji Fernanda Légera, rozpoczął współpracę z marszandem kubistów Léoncem Rosenbergiem. Już w 1923 prezentował swoje prace w duchu kubizmu na indywidualnej wystawie w Galerii L’Effort Moderne. Jego rzeźby łączyły nowoczesną formę z tradycyjną mozaikową inkrustacją. Jedną z inspiracji Lamberta-Ruckiego było życie miasta. W duchu légerowskiego „tubizmu” artysta tworzył grupy tajemniczych postaci – nocnych bywalców Montparnasse’u noszących na głowach cylindry lub meloniki. Jego współpraca z Jeanem Dunandem w latach 20. XX wieku zaowocowała produkcją luksusowych przedmiotów w stylu art déco, które osiągnęły sukces na międzynarodowej wystawie w Paryżu w 1925.
W latach 30. Lambert-Rucki współpracował ze Stowarzyszeniem Artystów Nowoczesnych (UAM), gdzie tworzył obok między innymi Le Corbusiera, Roberta Malleta-Stevensa czy Georges’a-Henriego Pingussona. Pragnienie współtworzenia nowoczesnej estetyki dało artyście impuls do eksperymentowania nie tylko z rzeźbą i malarstwem, ale także
z projektowaniem opartym na geometrycznych formach biżuterii. W tym okresie zaczęła się także jego kariera jako twórcy monumentalnych realizacji sakralnych. W dorobku artysty znalazły się dekoracje i elementy wystroju kościołów: rzeźby, płaskorzeźby, freski oraz witraże. Lambert-Rucki stworzył swój własny styl, w którym łączył, zdawać by się mogło, pozornie przeciwstawne elementy – sztuki średniowiecznej, bizantyńskiej i afrykańskiej. Owa „Lingua Rustica”, jak nazywał go krytyk Waldemar George, niepozbawiona była rysu folklorystycznego.
Po II wojnie światowej Lambert-Rucki zaczął przyjmować nowe zlecenia w zakresie sztuki monumentalnej. Już w 1945, dzięki pomocy swojego przyjaciela Georges’a-Henriego Pingussona, otrzymał oficjalne zamówienie na posąg napoleońskiego marszałka Michela Neya (1769-1815), który miał stanąć na wyspie Vauban w rodzinnej miejscowości Neya – Saarlouis (niegdyś należącej do Francji, obecnie znajdującej się w niemieckim landzie Saara). Pingusson wraz z innymi architektami pracował wówczas w Saarze. Wcześniej dwóch przedstawicieli stowarzyszenia „Souvenir du Maréchal Ney” przyjechało do Ruckiego, aby zainteresować go projektem. Czteroipółmetrowy pomnik został uroczyście odsłonięty w maju 1946 w asyście francuskich władz wojskowych oraz wysokiego komisarza w Saarze Gilberta Grandvala. Model posągu Neya został rozpowszechniony w postaci brązowego odlewu wysokości czterdziestu centymetrów.
PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.