Willy Eisenschitz był austriackim malarzem i rysownikiem Szkoły Paryskiej. Urodził się w 1889 roku w Wiedniu. Zachęcany przez ojca, uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. W 1911 osiadł w Paryżu i uczęszczał do Académie de la Grande Chaumière. W 1913 roku poślubił Claire Bertrand, również malarkę. W latach 1914-1917 mieszkał w Wiedniu, skąd wyjechał do Zurychu. W 1920 roku malarz powrócił do Paryża, a później podróżował po południowej Francji. W 1927 roku przeprowadził się z rodziną do posiadłości Minimes w La Valette-du-Var. Następnie namalował wiele pejzaży tego regionu. Eisenschitz został członkiem Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych. W 1935 roku otrzymał obywatelstwo francuskie. Dużo podróżował, zwłaszcza po Europie. Podczas II wojny światowej ukrywał się. W 1943 roku, po prześladowaniach z powodu swojego żydowskiego pochodzenia, znalazł schronienie w Dieulefit w Drôme i tam malował pod pseudonimem Villiers. Wrócił do Minimes w 1945 roku. Państwo zaczęło kupować jego dzieła w 1950 roku. W latach 1951-1959 odbył kilka podróży na Ibizę, do Langwedocji i Sudanu. Przywiózł wiele szkiców i projektów. Zmarł w Paryżu w 1974 roku. Eisenschitz przyswoił sobie naukę Cézanne'a, impresjonizmu i kubizmu. Tworzył również ilustracje do książek Jeana Giono i Aldousa Huxleya. Malarz wystawiał swoje dzieła w Paryżu, w głównych Salonach i licznych galeriach. Swoje prace prezentował m.in. na Salonie Niezależnych w latach 1922 i 1923, na Salonie Jesiennym (1922 i 1923, 1926, 1930, 1933, 1935–1938), na Salonie de la Société Nationale des Beaux-Arts w 1923, na Salonie Tuileries w 1926 oraz na Międzynarodowej Wystawie w Paryżu w 1937 roku. Miał również wiele wystaw indywidualnych we Francji, zwłaszcza w Paryżu i Marsylii, a także w Santiago (Chile, w 1940 r.), Brukseli (1928 r.) i Londynie (1934 r.).
Olej na płótnie
73 x 54 cm
Sygn. l.d. „W.Eisenschitz”
Willy Eisenschitz był austriackim malarzem i rysownikiem Szkoły Paryskiej. Urodził się w 1889 roku w Wiedniu. Zachęcany przez ojca, uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. W 1911 osiadł w Paryżu i uczęszczał do Académie de la Grande Chaumière. W 1913 roku poślubił Claire Bertrand, również malarkę. W latach 1914-1917 mieszkał w Wiedniu, skąd wyjechał do Zurychu. W 1920 roku malarz powrócił do Paryża, a później podróżował po południowej Francji. W 1927 roku przeprowadził się z rodziną do posiadłości Minimes w La Valette-du-Var. Następnie namalował wiele pejzaży tego regionu. Eisenschitz został członkiem Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych. W 1935 roku otrzymał obywatelstwo francuskie. Dużo podróżował, zwłaszcza po Europie. Podczas II wojny światowej ukrywał się. W 1943 roku, po prześladowaniach z powodu swojego żydowskiego pochodzenia, znalazł schronienie w Dieulefit w Drôme i tam malował pod pseudonimem Villiers. Wrócił do Minimes w 1945 roku. Państwo zaczęło kupować jego dzieła w 1950 roku. W latach 1951-1959 odbył kilka podróży na Ibizę, do Langwedocji i Sudanu. Przywiózł wiele szkiców i projektów. Zmarł w Paryżu w 1974 roku. Eisenschitz przyswoił sobie naukę Cézanne'a, impresjonizmu i kubizmu. Tworzył również ilustracje do książek Jeana Giono i Aldousa Huxleya. Malarz wystawiał swoje dzieła w Paryżu, w głównych Salonach i licznych galeriach. Swoje prace prezentował m.in. na Salonie Niezależnych w latach 1922 i 1923, na Salonie Jesiennym (1922 i 1923, 1926, 1930, 1933, 1935–1938), na Salonie de la Société Nationale des Beaux-Arts w 1923, na Salonie Tuileries w 1926 oraz na Międzynarodowej Wystawie w Paryżu w 1937 roku. Miał również wiele wystaw indywidualnych we Francji, zwłaszcza w Paryżu i Marsylii, a także w Santiago (Chile, w 1940 r.), Brukseli (1928 r.) i Londynie (1934 r.).