PROWENIENCJA:
Zaraz. sprzedaż, Sotheby's, Londyn, 1972, partia 62. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ Anon. sprzedaż, Sotheby's, Nowy Jork, 1974, partia 67. Nabyta przy powyższej sprzedaży przez poprzedniego właściciela; ich sprzedaż, Cornette de Saint Cyr, Paryż, 28 czerwca 2016 r., partia 27. Nabyte w ramach powyższej sprzedaży przez obecnego właściciela.
LITERATURA:
Y. Hemin, G. Krohg, K. Perls & A. Rambert, Pascin, katalog raisonné, peintures, aquarelles, pastels, dessins, Vol. II, Paryż, 1984, nr. 263 (na ilustracji s.78).
Pascin był nastolatkiem, kiedy postanowił zostawić rodziców, aby studiować malarstwo i podróżować po świecie. W 1903 r. Wyjechał do Wiednia i studiował w Akademii Malarstwa, gdzie poznał George'a Grosza. Rok później przeniósł się do Monachium i pracował jako rysownik. W tym czasie za zgodą ojca zmienił nazwisko „Pinkas” na „Pascin”. Kiedy Pascin przybył do Paryża w 1905 roku, powitali go „Dômiers” (stali klienci kawiarni Le Dôme): Rudolf Lévy, Walter Bondy i marszand Henri Bing. Ten ostatni przedstawił go Hermine David, która później została jego żoną. W 1908 roku zapisał się do Matisse Academy, gdzie poznał Lucy Krohg, wówczas modelkę w akademii, z którą rozpoczął romans. Podczas pobytu na Montparnasse Pascin był znany ze swoich hojnych przyjęć, ale mimo to pozostał w pełni oddany swoim artystycznym ambicjom. Podczas I wojny światowej Jules i Hermine wyjechali do Stanów Zjednoczonych, gdzie wyprodukował serię akwareli i utrzymywał stosunki listowe z Lucy. Po powrocie do Paryża w 1920 r. Kontynuował malarstwo, szczególnie interesując się kobiecą formą i kobietami, takimi jak Kiki, Aicha, Jacqueline Godar, Zniah Pichard, siostry Perlmutter, Julie Luce, Hermine i Lucy. W latach 1920-1930 Pascin podróżował po Afryce Północnej, Europie i Stanach Zjednoczonych. W 1927 roku niemiecki marszand Flechtheim zorganizował wystawę w Düsseldorfie i poprosił Pascina o jego portret na zamówienie. W międzyczasie artysta podpisał kontrakt z galerią Bernheim-Jeune, który poparł go i zmotywował do realizacji swoich słynnych „perłowych” aktów. Cierpiący na depresję i alkoholizm popełnił samobójstwo w wieku 45 lat. W czerwcu 1930 r. Galerie sztuki w Paryżu zostały zamknięte na znak żałoby, podczas gdy ponad tysiąc osób podążyło za orszakiem na cmentarz Montparnasse. Po jego śmierci Hermine i Lucy wspierały się nawzajem w żalu i pozostały blisko związane. Les Provinciales sięga początków jego trwającego całe życie romansu z Lucy we wczesnych latach paryskich. Pascin, który był człowiekiem o głębokich pasjach, podzielił swój czas między Lucy i swoją żonę Hermine, a ten obraz ukazuje zmysłowość i siłę jego natury i jego sztuki.
PROWENIENCJA:
Zaraz. sprzedaż, Sotheby's, Londyn, 1972, partia 62. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ Anon. sprzedaż, Sotheby's, Nowy Jork, 1974, partia 67. Nabyta przy powyższej sprzedaży przez poprzedniego właściciela; ich sprzedaż, Cornette de Saint Cyr, Paryż, 28 czerwca 2016 r., partia 27. Nabyte w ramach powyższej sprzedaży przez obecnego właściciela.
LITERATURA:
Y. Hemin, G. Krohg, K. Perls & A. Rambert, Pascin, katalog raisonné, peintures, aquarelles, pastels, dessins, Vol. II, Paryż, 1984, nr. 263 (na ilustracji s.78).
Pascin był nastolatkiem, kiedy postanowił zostawić rodziców, aby studiować malarstwo i podróżować po świecie. W 1903 r. Wyjechał do Wiednia i studiował w Akademii Malarstwa, gdzie poznał George'a Grosza. Rok później przeniósł się do Monachium i pracował jako rysownik. W tym czasie za zgodą ojca zmienił nazwisko „Pinkas” na „Pascin”. Kiedy Pascin przybył do Paryża w 1905 roku, powitali go „Dômiers” (stali klienci kawiarni Le Dôme): Rudolf Lévy, Walter Bondy i marszand Henri Bing. Ten ostatni przedstawił go Hermine David, która później została jego żoną. W 1908 roku zapisał się do Matisse Academy, gdzie poznał Lucy Krohg, wówczas modelkę w akademii, z którą rozpoczął romans. Podczas pobytu na Montparnasse Pascin był znany ze swoich hojnych przyjęć, ale mimo to pozostał w pełni oddany swoim artystycznym ambicjom. Podczas I wojny światowej Jules i Hermine wyjechali do Stanów Zjednoczonych, gdzie wyprodukował serię akwareli i utrzymywał stosunki listowe z Lucy. Po powrocie do Paryża w 1920 r. Kontynuował malarstwo, szczególnie interesując się kobiecą formą i kobietami, takimi jak Kiki, Aicha, Jacqueline Godar, Zniah Pichard, siostry Perlmutter, Julie Luce, Hermine i Lucy. W latach 1920-1930 Pascin podróżował po Afryce Północnej, Europie i Stanach Zjednoczonych. W 1927 roku niemiecki marszand Flechtheim zorganizował wystawę w Düsseldorfie i poprosił Pascina o jego portret na zamówienie. W międzyczasie artysta podpisał kontrakt z galerią Bernheim-Jeune, który poparł go i zmotywował do realizacji swoich słynnych „perłowych” aktów. Cierpiący na depresję i alkoholizm popełnił samobójstwo w wieku 45 lat. W czerwcu 1930 r. Galerie sztuki w Paryżu zostały zamknięte na znak żałoby, podczas gdy ponad tysiąc osób podążyło za orszakiem na cmentarz Montparnasse. Po jego śmierci Hermine i Lucy wspierały się nawzajem w żalu i pozostały blisko związane. Les Provinciales sięga początków jego trwającego całe życie romansu z Lucy we wczesnych latach paryskich. Pascin, który był człowiekiem o głębokich pasjach, podzielił swój czas między Lucy i swoją żonę Hermine, a ten obraz ukazuje zmysłowość i siłę jego natury i jego sztuki.