Jan Świderski studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Wł. Jarockiego i K. Sichulskiego, F. Pautscha i S. Kamockiego. W 1935 podjął naukę w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu. W 1938 wrócił na krakowską ASP, gdzie do wojny kontynuował studia u Kamockiego. Po powrocie do Krakowa, w 1947 podjął pracę pedagogiczną w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, która w 1950 połączyła się z ASP. Odtąd pracował w krakowskiej uczelni, gdzie w latach 1951-54 był prorektorem, w 1954-68 kierował pracownią na Wydziale Malarstwa (od 1956 z tytułem docenta), a w 1968-83 Katedrą Malarstwa na Wydziale Grafiki. Jego twórczość wyrasta z tradycji malarstwa realistycznego. Uhonorowany Nagrodą I Stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1980) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za pracę twórczą i pedagogiczną.
Olej, pastel, tektura;
56 x 45 cm
Sygnowany p. d.: Jan Świderski
Jan Świderski studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Wł. Jarockiego i K. Sichulskiego, F. Pautscha i S. Kamockiego. W 1935 podjął naukę w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu. W 1938 wrócił na krakowską ASP, gdzie do wojny kontynuował studia u Kamockiego. Po powrocie do Krakowa, w 1947 podjął pracę pedagogiczną w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, która w 1950 połączyła się z ASP. Odtąd pracował w krakowskiej uczelni, gdzie w latach 1951-54 był prorektorem, w 1954-68 kierował pracownią na Wydziale Malarstwa (od 1956 z tytułem docenta), a w 1968-83 Katedrą Malarstwa na Wydziale Grafiki. Jego twórczość wyrasta z tradycji malarstwa realistycznego. Uhonorowany Nagrodą I Stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1980) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za pracę twórczą i pedagogiczną.