Juliusz Studnicki studiował w krakowskiej ASP w latach 1924-29, u Józefa Mehoffera, Wojciecha Weissa, Karola Frycza i Feliksa Szczęsnego Kowarskiego. Przebywał wraz z kapistami w Paryżu. Był członkiem grupy "Pryzmat", utworzonej przez uczniów Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Po wojnie nauczał w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, po 1959 profesor w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uprawiał malarstwo sztalugowe, zajmował się malarstwem ściennym. W okresie przedwojennym - czołowy polski kolorysta, po wojnie wybitny przedstawiciel szkoły sopockiej. Malował pejzaże, martwe natury, portrety. W latach 60-tych stworzył cykl odmiennych od jego wcześniejszych dokonań obrazów olejnych, gwaszów i akwarel, przedstawiających groteskowy świat fantastycznych stworów.
Akwarela przedstawia konia zaprzężonego do dorożki. Spokojna, nastrojowa kompozycja w odcieniach brązu i błękitu przywołuje niespieszną atmosferę małego miasteczka.