Debiutował na początku lat 80. jako członek słynnej Gruppy - formacji utworzonej przez sześciu malarzy z warszawskiej ASP. Poza nim byli to: Ryszard Grzyb, Paweł Kowalewski, Jarosław Modzelewski, Marek Sobczyk oraz Ryszard Wo¼niak.
"Pawlak maluje Dzienniki od 1989 r. Dzienniki są rezultatem formalnych poszukiwań i fascynacji czystym kolorem (dominują obrazy białe, choć artysta maluje je także w wersjach: niebieskiej, czerwonej i biało-czerwonej). Biel ma dla Pawlaka wymiar transcendentny, jest początkiem malarstwa. Stawiane w bruzdach farby kreski oznaczają odliczanie czasu. Przypomina to mezopotamskie tabliczki z pismem klinowym - ołówek jest rylcem, za pomocą którego malarz tworzy notatki. Dzienniki Pawlaka są często porównywane do Obrazów liczonych Romana Opałki, będących wynikiem życiowej postawy tego malarza, podporządkowanej odmierzaniu i rejestrowaniu upływającego czasu. Pawlak podchodzi do tego zagadnienia symbolicznie: jego kreski mogą oznaczać minuty, godziny, dni lub inne czynności wykonywane w jednostkach czasu" (Anna Diduch).