"Pawlak maluje Dzienniki od 1989 r. Dzienniki są rezultatem formalnych poszukiwań i fascynacji czystym kolorem (dominują obrazy białe, choć artysta maluje je także w wersjach: niebieskiej, czerwonej i biało-czerwonej). Biel ma dla Pawlaka wymiar transcendentny, jest początkiem malarstwa. Stawiane w bruzdach farby kreski oznaczają odliczanie czasu. Przypomina to mezopotamskie tabliczki z pismem klinowym - ołówek jest rylcem, za pomocą którego malarz tworzy notatki. Dzienniki Pawlaka są często porównywane do Obrazów liczonych Romana Opałki, będących wynikiem życiowej postawy tego malarza, podporządkowanej odmierzaniu i rejestrowaniu upływającego czasu. Pawlak podchodzi do tego zagadnienia symbolicznie: jego kreski mogą oznaczać minuty, godziny, dni lub inne czynności wykonywane w jednostkach czasu" (Anna Diduch).
Dziennik należy do serii nagrodzonej Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu w Cagnes sur Mer w 1990 r. Dzienniki m.in. w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi i Muzeum Narodowego we Wrocławiu.