Uczeń Jana Stanisławskiego na krakowskiej akademii. Wiele podróżował. Wystawiał m.in. na pośmiertnej wystawie Stanisławskiego oraz prac jego uczniów w krakowskim Pałacu Sztuki oraz wystawach organizo-wanych przez Powszechny Związek Artystów Polskich w Krakowie. W 1911 roku uczestniczył w wystawie Niezależnych, zorganizowanej na wzór paryskich Indepéndants, zwracając uwagę krytyki "nowym pojęciem kolorystyki i harmonią świeżych, jasnych i silnych barw". Za namową Jacka Malczewskiego wyjechał w 1912 roku do Paryża, gdzie wstąpił do Académie de Grande la Chaumiere. Odgrywał znaczną rolę w paryskim środowisku artystów polskich. Przyjaźnił się z Olgą Boznańską, Tadeuszem Makowskim, Władysławem Ślewińskim, Edwardem Wittigiem i Janem Rubczakiem. Przebywając we Francji przez lat szesnaście napisał kilkadziesiąt artykułów dla pism polskich ukazujących się w Paryżu, polonijnych w Stanach Zjednoczonych oraz krajowych. Po powrocie do Polski w 1928 r. zamieszkał w rodzinnej Bochni. Od 1936 roku wykładał historię sztuki współczesnej w Akademii Sztuk Pięknych.