Wacław Borowski urodził się 6 sierpnia 1885 roku w Łodzi w rodzinie intelektualistów, jako syn Hipolita i Julii Garbolewskich. Po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w latach 1905-1909 studiował malarstwo pod kierunkiem Józefa Mehoffera. W latach 1909-1913 przebywał w Paryżu. Kopiował dzieła dawnych mistrzów w Luwrze i zgłębiał sztukę renesansu. Później wyjechał do Włoch. W latach 1914-1919 mieszkał w Szwajcarii. Borowski, jeden z czołowych artystów polskiej sztuki klasycznej lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku, był współzałożycielem i aktywnym członkiem Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm”, gdzie propagował estetykę neoklasycystyczną inspirowaną włoskim quattrocentem. Jego estetyka nowego klasycyzmu opierała się na renesansowych zasadach kompozycji malarskiej, ale w jego twórczości widać też silny wpływ sztuki nowoczesnej, zwłaszcza twórczości André Deraina i Henriego Matisse'a. Łączyła go silna przyjaźń z Eugène Zakiem, we współpracy z którym wypracował sielankowy i liryczny styl. Jego twórczość wyróżnia się rygorystyczną kompozycją, inspirowaną renesansem, oraz geometryczną stylizacją inspirowaną kubizmem. Wacław Borowski stworzył również kilka monumentalnych dzieł, a także zaprojektował wystrój wnętrz do transatlantyku MS Piłsudski i MS Batory. Odnosił też sukcesy jako scenograf, głównie dla Teatru Polskiego w Warszawie.
Pastel na papierze
73 x 59 cm
Sygn. l.d. „W Bobrowski”.
Wacław Borowski urodził się 6 sierpnia 1885 roku w Łodzi w rodzinie intelektualistów, jako syn Hipolita i Julii Garbolewskich. Po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w latach 1905-1909 studiował malarstwo pod kierunkiem Józefa Mehoffera. W latach 1909-1913 przebywał w Paryżu. Kopiował dzieła dawnych mistrzów w Luwrze i zgłębiał sztukę renesansu. Później wyjechał do Włoch. W latach 1914-1919 mieszkał w Szwajcarii. Borowski, jeden z czołowych artystów polskiej sztuki klasycznej lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku, był współzałożycielem i aktywnym członkiem Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm”, gdzie propagował estetykę neoklasycystyczną inspirowaną włoskim quattrocentem. Jego estetyka nowego klasycyzmu opierała się na renesansowych zasadach kompozycji malarskiej, ale w jego twórczości widać też silny wpływ sztuki nowoczesnej, zwłaszcza twórczości André Deraina i Henriego Matisse'a. Łączyła go silna przyjaźń z Eugène Zakiem, we współpracy z którym wypracował sielankowy i liryczny styl. Jego twórczość wyróżnia się rygorystyczną kompozycją, inspirowaną renesansem, oraz geometryczną stylizacją inspirowaną kubizmem. Wacław Borowski stworzył również kilka monumentalnych dzieł, a także zaprojektował wystrój wnętrz do transatlantyku MS Piłsudski i MS Batory. Odnosił też sukcesy jako scenograf, głównie dla Teatru Polskiego w Warszawie.