Malarz, rysownik, pedagog, związany ze środowiskiem École de Paris, członek ugrupowań Jednoróg i ZPAP. Swą twórczością nawiązywał do nurtu kolorystycznego. Studiował w krakowskiej ASP u J. Malczewskiego i W. Weissa (1912-1920). W latach 1922-1939 przebywał w Paryżu, gdzie aktywnie uczestniczył w tamtejszym życiu artystycznym, wystawiał w Salonach, w galeriach L. Zborowskiego i G. Bernheima. Po powrocie do kraju kierował katedrą rysunku w krakowskiej ASP, po wojnie był rektorem tej uczelni. W latach 1950-1969 uczył malarstwa w ASP w Warszawie. Początkowo interesował się doświadczeniami formistów, w okresie paryskim często nawiązywał do dramatycznej ekspresji malarstwa Soutine`a, by z czasem tworzyć kompozycje, w których zasadniczym elementem konstrukcyjnym stał się kolor. Malował studia portretowe kobiet, serie martwych natur i motywy pejzażowe.
flamaster, papier,
39 x 44,5 cm (w świetle oprawy)
sygn. oł. p.d.: Eibisch
Malarz, rysownik, pedagog, związany ze środowiskiem École de Paris, członek ugrupowań Jednoróg i ZPAP. Swą twórczością nawiązywał do nurtu kolorystycznego. Studiował w krakowskiej ASP u J. Malczewskiego i W. Weissa (1912-1920). W latach 1922-1939 przebywał w Paryżu, gdzie aktywnie uczestniczył w tamtejszym życiu artystycznym, wystawiał w Salonach, w galeriach L. Zborowskiego i G. Bernheima. Po powrocie do kraju kierował katedrą rysunku w krakowskiej ASP, po wojnie był rektorem tej uczelni. W latach 1950-1969 uczył malarstwa w ASP w Warszawie. Początkowo interesował się doświadczeniami formistów, w okresie paryskim często nawiązywał do dramatycznej ekspresji malarstwa Soutine`a, by z czasem tworzyć kompozycje, w których zasadniczym elementem konstrukcyjnym stał się kolor. Malował studia portretowe kobiet, serie martwych natur i motywy pejzażowe.