Lech Bator (ur. 1985) grafik i malarz średniego pokolenia. Chociaż ojciec grafik przekazał mu sztukę w genach i dorastał w otoczeniu nasyconym plakatami, albumami i projektami, jak sam mówi nigdy nie chciał być artystą. Mimo to projektuje i tworzy od najmłodszych lat i już jako dziecko malował portrety znajomym rodziców, odwiedzającym jego rodzinny dom. W szkole uczęszczał na różne dodatkowe zajęcia plastyczne. Lubił robić graficzne scenki i pomagać kolegom na plastyce. W 2010 ukończył projektowanie graficzne na Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, kierowanej przez Franciszka Starowieyskiego i Antoniego Fałata. Początkowo pracował z formami na komputerze i tworzył kolaże, ale czuł potrzebę, aby dopełnić swoją twórczość również malarstwem. Co ciekawe, trochę podobnie jak to było w przypadku Paula Gauguina, malować zaczął na poważnie dopiero wieczorami i w nocy, malując na płótnie i oprawiając swoje prace samodzielnie. Jego prace często widać w instytucjach i przestrzeniach publicznych. W swoich obrazach porusza zagadnienia współczesnego świata i nadmiaru form, których trójwymiarowa struktura często uzupełnia i przenika się z dziełem.
Print na płótnie
65 x 45 cm, w oprawie: 70 x 50
Sygn. Lech Bator 2023; Certyfikat autentyczności obrazu no 1859
Lech Bator (ur. 1985) grafik i malarz średniego pokolenia. Chociaż ojciec grafik przekazał mu sztukę w genach i dorastał w otoczeniu nasyconym plakatami, albumami i projektami, jak sam mówi nigdy nie chciał być artystą. Mimo to projektuje i tworzy od najmłodszych lat i już jako dziecko malował portrety znajomym rodziców, odwiedzającym jego rodzinny dom. W szkole uczęszczał na różne dodatkowe zajęcia plastyczne. Lubił robić graficzne scenki i pomagać kolegom na plastyce. W 2010 ukończył projektowanie graficzne na Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, kierowanej przez Franciszka Starowieyskiego i Antoniego Fałata. Początkowo pracował z formami na komputerze i tworzył kolaże, ale czuł potrzebę, aby dopełnić swoją twórczość również malarstwem. Co ciekawe, trochę podobnie jak to było w przypadku Paula Gauguina, malować zaczął na poważnie dopiero wieczorami i w nocy, malując na płótnie i oprawiając swoje prace samodzielnie. Jego prace często widać w instytucjach i przestrzeniach publicznych. W swoich obrazach porusza zagadnienia współczesnego świata i nadmiaru form, których trójwymiarowa struktura często uzupełnia i przenika się z dziełem.