"Na świecie jest ciemne i jasne, duże i małe, proste i krzywe. Wybierać i przeciwstawiać ale nie zamącać, a nade wszystko nie wynosić jednego nad drugie" (Jacek Sempoliński).

Obie wystawione prace są dowodem na to, jak różne - przy pozorach jednorodności autorskiego podejścia - mogą być jego malarskie efekty. Od świeżości pierwszego narzutu czystego pigmentu, soczyście grającego między połaciami bieli gruntu, po nawarstwianie aż do granic zniszczenia płótna, kożuchy gęstej farby.
Rozdarcia i zamalowane odwrocie podobrazia świadczą o tym, że artysta nie zamierza liczyć się z przymiotami obrazu jako obiektu do podziwiania, a raczej jako dokumentu niepowtarzalnej drogi do jego zapisu.