[Ekspertyza Wacławy Milewskiej]

Eugeniusz Eibisch, był wykształconym w krakowskiej ASP, uczniem Jacka Malczewskiego i Wojciecha Weissa. W 1922 r. udał się do Paryża, gdzie tworzył pod silnym wpływem współczesnego malarstwa francuskiego. Przyjaźnił się z wieloma artystami i literatami. Wystawiał m. in. w galeriach słynnych marszandów: L. Zborowskiego i G. Bernheima. Po II wojnie światowej skupił się na działalności pedagogicznej, chociaż dalej tworzył i brał aktywny udział w życiu artystycznym. Był profesorem i rektorem ASP w Krakowie oraz profesorem ASP w Warszawie.
W malarstwie Eibischa dominującą rolę pełnił kolor. Charakterystyczne plamki barwne wielością odcieni i walorów konstruują zawarte w obrazie przedstawienie.
Za ekspertyzą: Poddany zaopiniowaniu obraz, choć bardzo oszczędny w kolorystyce, operuje barwami z palety Eibischa i właściwymi dla artysty ich zestawieniami. Dukt pędzla, żywy, wielokierunkowy, zdradzający pewność ręki, budujący formę "alla prima", także daje się odnieść do warsztatu Eibischa.