Urodził się w 1920 r. w Krakowie. Studiował malarstwo na krakowskiej ASP, a później w Warszawie. Dyplom uzyskał w 1951. Jest profesorem warszawskiej ASP, zaliczany jest do najwybitniejszych współczesnych batalistów i pejzażystów.. Był wykładowcą, a później dziekanem wydziału malarstwa. Techniki, w jakich pracuje to: malarstwo, grafika użytkową i tkanina. Ulubionymi motywami artysty są pejzaże, konie i batalistyka. W pracach z lat 1960-90 odnajdziemy ulubiony motyw malarza - rozpędzone, galopujące konie na tle wyciszonych kolorystycznie pejzaży, które dość łatwo dają się przenieść na tkaninę. Ukochane konie profesora uczestniczą w batalistycznych scenach historycznych ("Somosierra", "Husaria Polska", "Szarża") oraz rodzajowych: polowania, sanny, wyścigi, czy prace polowe. Jego zamiłowania hippiczne stawiają go u boku tak wybitnych twórców jak: Piotr Michałowski, Józef Brandt czy Juliusz i Wojciech Kossakowie. Artysta jest zafascynowany dynamiką ruchu koni i maluje je zawsze z natury. Każda scena, batalistyczna czy z polowania, stanowi okazję do ukazania piękna tych zwierząt w ruchu. Artystyczna fascynacja ma swe źródło w dzieciństwie i młodości, które Ludwik Maciag spędził w garnizonie 9 Pułku Artylerii Lekkiej w Białej Podlaskiej (jego ojciec był tam oficerem) oraz w partyzanckim zwiadzie konnym AK.
Artysta uczestniczył w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranica, m.in.: w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Holandii, Danii, Hiszpanii, Kanadzie i USA.
http://www.wyszkowiak.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1404&Itemid=57 (relacja z pogrzebu)
piórko (tusz niebieski), długopis (tusz czarny), papier; 12,6 x 18,7 cm;
nieczytelna notatka autorska l.d.
długopis (tusz czarny), papier; 8,9 x 15,2 cm;
opisany l. d.: ziel … / umbra ciepła / gałęzie (długopis, t. cz.).
flamaster (tusz czerwony), karton; 18,5 x24,8 cm;
[zagniecenia arkusza].
długopis (tusz czarny), papier jasnoniebieski; 17,6 x 13,5 cm.
ołówek, jasnooliwkowy papier; 23,8 x 33,5 cm;
kompozycji pejzażowej towarzysza komentarze dotyczące kolorystyki – napisy w różnych miejscach szkicu.
długopis (tusz czarny), papier jasnoniebieski; 13,5 x 17,8 cm;
opisany l. d.: Burchara (długopis, tusz czarny).
długopis (tusz niebieski), papier w kratkę; 7,2 x 10,7 cm.
piórko (tusz czarny), papier; 20,8 x 14,7 cm;
szkice numerowane: 74 i 92 (piórko, tusz czarny);
na odwrocie szkic kobiecej postaci w sukni (piórko, tusz czarny).
tusz lawowany, papier; 28,2 x 20,9 cm.
długopis, tusz, papier; 10,6 x 14,9 cm.
czarny flamaster, papier; 18,3 x 10,6 cm.
długopis (tusz niebieski), papier; 20,8 x 14,8 cm.
flamaster (tusz czarny), papier; 17,8 x 9 cm.
długopis (tusz czarny), papier jasnoniebieski; 23 x 17,7 cm;
w obrębie kompozycji liczne adnotacje autorskie odnoszące się do kolorystyki (długopis, tusz czarny).
długopis (tusz czarny), papier jasnoniebieski; 23 x 17,7 cm.
długopis, tusz czarny, papier; 29,8 x 21 cm;
kredka, karton; 21 x 23,7 cm.
czarny flamaster, papier; 14,7 x 20,8 cm.
Na odwrocie zaproszenie na wystawę: „Kwiaty Polski Ludowej” w Galerii TPSP w Starej Kordegardzie w Łazienkach w Warszawie w 1974 r.
ołówek, jasnobrązowy papier; 17 x 12,6 cm.
tusz, jasnobrązowy papier; 21 x 14,9 cm.
piórko (tusz czarny), karton; 24,8 x 33,8 cm;
na odwrocie szkic fasady z wejściem do budynku (piórko, tusz czarny).
piórko (tusz czarny), papier; 15 x 10,7 cm;
poniżej notatki 115 mm (ze strzałkami w przeciwstawnych kierunkach, długopis, tusz niebieski), 8 (w kole), "Brumby" (podkreślone falistą linią, długopis, tusz niebieski), str. 84...
długopis (tusz czarny), papier; 20,3 x 13,4 cm.
długopis (tusz niebieski), papier; 7,8 x 18,1 cm.
akwarela, papier; 13 x 19,7 cm;
obok i na odwrocie rozwiązania kompozycyjne scen z rycerzami na koniach (ołówek).